I'm High On Life

Jeetje waar moet ik beginnen?! Zoals de titel al zegt, I’m high on life. Ik haal hier zo veel meer uit mijn dagen dan in Nederland.. Ik ga er gewoon in mijn eentje op uit en raak aan de praat met mensen met de meest interessante verhalen! In Venlo leef ik niet, dag in dag uit dezelfde onzin. Maar dat neemt niet weg dat ik al mijn vrienden daar wel heb zitten.. Mensen die –ook al zit ik 8000km verder- altijd een plaatsje in mijn hart hebben. En toch… Wat zou ik hier graag langer willen blijven. Met vrienden heb ik zo nu en dan contact via MSN, Whatsapp of ander populair communicatiemiddel. En ze maken me nog steeds regelmatig aan het lachen, houden me op de hoogte van alles in Nederland en dragen bij aan de intense gelukszaligheid die ik hier bijna 24/7 voel. Ook dat moet gezegd worden!

Afgelopen donderdag ben ik, na een leuk Skype gesprek met mam, er in m’n eentje op uit gegaan. Ik doe niet zoveel met Cecilia omdat ze regelmatig thuis wilt blijven na het werk. Een ding moet je me erop nageven, ik heb energie voor 10! Daar waar thuis telkens inkak ga ik er hier op uit want ik wil van elk moment genieten.
Het hotel verlaten, liep ik richting de kleine Hutong gewoon weer lekker rondwandelen. Waar ik al snel tegen een drietal Chinese jongens aanliep. Een van hen knoopte een gesprek aan en we liepen een stuk door de Hutong. Hij was student regisseur aan de School for Drama(?). Toch leuk om dit soort mensen te kennen, je weet maar nooit wanneer ze nieuw talent zoeken (ahum ahum).
Eenmaal afscheid genomen aan het eind van de Hutong vervolgde ik mijn tocht terug richting Salud, een hele gezellige bar met een mix aan culturen. Ik verplaatste me richting de bar waar de person rechts van me gezellig tegen me aan begon te praten. Het was een (jaja) Chileense, Nederlands sprekende man. Maar aangezien zijn Nederlands niet helemaal geweldig was hielden we de conversatie gaande in het Engels. Hij vertelde me dat hij fotograaf was voor Unicef en dat hij Nederlands kon omdat hij regelmatig in Brussel was voor zijn werk (daar is een vestiging van Unicef). Hij werkte in zijn vrije tijd in een bar die van dezelfde eigenaar was als Salud.
Na een boeiend gesprek vond ik het rond 3 uur wel weer welletjes geweest en ben ik naar huis gegaan.

Vrijdag was het begin van een drietal perfecte dagen… Alweer trok ik erop uit om vol goede moed een pracht exemplaar te vinden om in mijn potje ‘mensen met interessante verhalen’ te stoppen. Ik was Salud nog niet binnen of ik zag een GORGEOUS 2 meters tall Chinese guy staan. Hij leek nogal bezig te zijn dus ik bestelde een sangria en ging aan een tafeltje staan. Aan dat tafeltje stond al een andere meid dus ik vroeg of ze het goed vond als ik daar kwam staan en dat was geen probleem. De meest standaard vraag hier was het begin van een leuk gesprek; “Where are you from?” Dat is hier DE ijsbreker. Het bleek dat ze Japanse was, 24 jaar, op doorreis was want ze wilde allerlei plaatsen zien, ze daar was met twee andere jongens die ze zo’n 2 uur geleden in haar hotel had ontmoet en haar naam Taeko was. Taeko was daar met een Indisch uitziende Fransman genaamd Yohan en een niet Engels sprekende Japanner Sho. Pratende over van alles en nog wat hadden we de tijd van ons leven, heerlijke muziek op de achtergrond, een goed glas Sangria (voor mij dan) en goed gezelschap. Toen de Gorillaz door de muziekboxen pompten was het sprookje af! Dansend door de kroeg, slappe lach, meezing stukjes…
“Go talk to him” aldus Taeko die inmiddels wel door had dat ik geboeid was door de eerste aantrekkelijke Chinees die ik tegenkwam. Wat boeit het mij ook?! Ik ga doen waar ik het best in ben: spontaan zijn.
“Hey, can I ask you a question?”
“Sure!”
“Are you from China, cauz damn your tall!” –dat klonk beter in m’n hoofd…- Gelukkig kon hij er wel om lachen, ja hij was van China. We stelde wat vragen over en weer en toen bleek dat:
“I’m here with a model I’m working with.”
“Oh, so you’re a designer or something?”
“No, I’m a model”
“Oooh, you’re also a model”
-Gaat ‘m niet worden Syl-
“But she is waiting for me now so Imma get going”
“Me too, see ya later!”
Toen ik het verhaal vertelde aan Taeko lachte ze zich helemaal kapot. Ik hou niet zo van mannen die zichzelf helemaal geweldig vinden zei ik tegen d’r en daar gaf ze me wel gelijk in. Ze zei vervolgens tegen me dat ze van plan waren om die avond naar een club te gaan en ze vroegen of ik zin had om mee te gaan. Hahaha is dat serieus een vraag?! Natuurlijk wil ik mee!! Dus we vertrokken even later om op zoek te gaan naar een taxi. Taeko stelde nog voor om bij haar te blijven slapen want ze had een twin room maar ik had meer trek in mijn eigen bed. In de taxi vertelde Yohan me dat we naar Vic’s gingen en dat lag tegenover Mix. Vic’s en Mix… Dat heb ik toch ergens eerder gehoord? Ik ben er nog steeds niet helemaal zeker van WIE maar iemand heeft me daarover verteld. En ik geloof dat ik er ook in Bas (mijn neef) z’n reisverslag iets over heb gelezen…
We reden een terrein op waar inderdaad twee clubs tegenover elkaar lagen; Vic’s en Mix. Wij gingen naar Vic’s… Waar we overigens 50 Yuan moesten betalen om binnen te komen. Wat ik op dat moment vet duur vond terwijl als je het omrekent eigenlijk maar 5 euro is… VIER stappen binnen en de GE-WEL-DI-GE sfeer werd om je oren geslagen. DE beste muziek werd er gedraaid, mensen gingen volledig uit hun dak, de club was prachtig ingericht en het feest kon beginnen!!!
Een plekje om te dansen gevonden te hebben kwam je aan de praat met Jan en alleman, Taeko en ik werden royaal getrakteerd door Yohan en Sho maar ik vond het na mijn 4e glaasje alcohol wel tijd voor een spa-tje rood. Taeko, Yohan en Sho hesen me een dansblok op waar het proppievol stond met mensen. Ik heb me zo vermaakt die avond, we dansten er los, pijn aan m’n voeten voelde ik niet… Ik werd aangesproken door een Aziatisch uitziende kerel, hij bleek geboren te zijn in Korea, opgegroeid in Japan en woonde nu sinds een aantal jaar in Chicago, hij was er alleen en kende de vrouw van de eigenaar. Hij was consultant for the government en zat in het leger. Het klonk erg indrukwekkend allemaal, hij moest de dag erna naar Tokyo iets doen voor zijn werk maar hij nodigde me uit om na 10 dagen als hij terug was, iets te gaan doen. Klonk goed! Dus we hebben nummers uitgewisseld en we zien wel over een aantal dagen of hij niet lichtgevend terug komt.
Het was weer goed geweest voor die avond… We liepen naar buiten en het bleek al licht te zijn. LANG LEVE MIJN ZONNEBRIL! De mensen die naar buiten kwamen zagen er in het begin van de avond een stuk beter uit hahaha! Shit, dat geldt natuurlijk ook voor mij hahaha. Gelukkig had ik mijn zonnebril. We pakten een taxi en reden naar huis, waar mijn hoofd vervolgens rond 6 uur / half 7 het kussen raakte.

Zaterdags hadden we afgesproken in Salud, maar de dag ervoor waren er minstens 4 verschillende tijdstippen genoemd dus ik kwam natuurlijk op het verkeerde tijdstip. Ze waren er niet meer! En na een aantal Sangria ging het nummers uitwisselen ook niet helemaal vlekkeloos meer. Het nummer van Yohan was blijkbaar niet eens opgeslagen –DOM-. Na wat gewacht te hebben en wat rondgelopen te hebben besloot ik om helaas naar huis te gaan. Ik had wel zin in een leuke avond maar ik was ook wel erg moe van de dag ervoor.
Net toen ik het straatje in wilde slaan van mijn hotel zag ik Sho’s petje boven de menigte uitsteken. Dus ik op hun afgerend en wat was het leuk om ze weer te zien. Ze zeiden dat niet echt van plan waren om te gaan stappen en dat ze opzoek waren naar eten want Sho had honger. Dat klonk me als muziek in de oren, ik had ook hele erge honger en na de nacht ervoor ook niet echt behoefte aan een drukke nacht! We gingen op zoek naar eten maar er was niet echt iets in de hutong bij mijn hotel waar Sho zin in had.
“We can eat something at our area” zei Yohan. Dat is 7 minuten met de taxi.
“We have to go to bed early though, we’re going to visit the Great Wall tomorrow” zei Taeko
“Why don’t you join us?! We can get your stuff now, then you can stay at my place tonight. We’ll grab dinner tonight and visit the Great Wall together tomorrow.”
JEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEJJJJJJJ dat vond ik gaaf!!! JA, YES, QUI, SI ik ga meeeeeee! Wat was ik toch een bofkont! Alles was al geregeld, vervoer erheen (privé taxi), de tijd etc. etc.
Dus mijn spullen eenmaal gehaald terug naar de Hutong om daar een taxi te nemen. Helaas was bijna alles al dicht in hun omgeving (qua food dan). Maar Helen’s was gelukkig nog open. Weer een tegenvaller, we konden alleen maar French fries bestellen. Dat was alles wat ze nog hadden. HOEZO tegenvaller?! Ik had wel zin in friet! En Yohan kwam op het geniale idee om barbecue spiesjes te kopen van een van de straat barbecue-ers. (Die heb je veel in China). En onze maaltijd was compleet! Na deze heerlijke vette hap hebben we flink uitgebuikt bij Helen’s en zijn we daarna naar hun hotel gegaan. Waar ik nauwelijks in slaap kwam want hun buurt was ‘s avonds veel luidruchtiger dan die van mij.

Zaterdag ging de wekker al vroeg. Eigenlijk moet je maar gewoon naar de foto’s kijken want ik kan je wel vertellen hoe de muur eruit ziet maar de foto’s zeggen veel meer.
We sprongen (te laat) in de taxi en maakten eerst een pit stop bij de KFC om daar te ontbijten. Heerlijk, een hamburger in de morgen hahaha!
We vervolgden onze weg naar de muur, wat zo’n twee uur rijden is. We gingen namelijk naar het stuk wat Mutianyu heet. Dat raden wij onze gasten hier ook aan omdat het andere stuk veel te drukbezocht is.
-Een uur en 50 minuten later- Toen we dichterbij de muur kwamen zagen we een kronkeltje op de berg we wrongen ons in de gekste bochten om een glimp op te vangen, man man wat was die lang!
De chauffeur dropte ons op de parkeerplaats en het was tijd om een kaartje te kopen, even een stop te maken langs een fruitkraampje en onze weg te maken naar de muur. Vergis je niet, ik denk dat ik na die avond 5 kilo kwijt ben. We hebben bijna de hele muur gelopen! Het was ZO indrukwekkend! Het was soms wat moeilijk om van het uitzicht te genieten omdat je constant moet opletten waar je loopt omdat de treden ongelijk waren. Het was erg warm maar zo iets incredible gaf me zo veel energie. Ik had totaal geen probleem met het lopen door de warmte, trap op, trap af. Ik denk dat het een soort van adrenaline boost was. Ik wilde graag de HELE muur lopen, en Taeko ook maar de mannen hadden daar niet zo’n zin in. Ze waren daar wat te lui voor (meet the weaker gender). Ik moet toegeven dat ze de goede beslissing hebben gemaakt, we gingen namelijk met de glijbaan naar beneden. In het begin dacht ik: ”Glijbaan?! We zijn geen 12 meer..” Maar ik neem alles terug! Ik heb een heel stuk van de rit gefilmd en zoals je kunt zien (/horen) heb ik bijna de gehele weg de slappe lach gehad!!!
Toen we klaar waren bij de muur zijn we naar huis gereden, hebben we wat gegeten en hebben we Sho en Yohan op de taxi gezet. Die gingen helaas weer naar huis (wat ook in China is maar zo’n 10 uur met de trein ver).
Ik hoop dat ik jullie een kijkje heb kunnen geven in wat misschien voor mij wel de 3 beste dagen uit mijn leven waren.

Heel veel liefs,
Vooral aan mijn oma!

Moi xxx

P.S. Mam: feel free om stukken aan te vullen, de afgelopen dagen waren OVERVOL dus het kan goed zijn dat ik iets sappigs vergeten ben xx