Mugje hier, strijkplank daar

Awwww!! Wat ben ik weer laat!! Gelukkig val ik de afgelopen weken gemiddeld rond 6 uur ’s morgens in slaap en heb ik dus nog zo’n 5,5 uur om mijn verslag te typen! LUCKY YOU! I blame it on my bed! Deze uit de kluiten gewassen strijkplank heeft veringen die overduidelijk gejat zijn van de wip uit de lokale speelplaats, dat kreng is dan ook niets meer dan een HEULE slechte fabrieksfout. Het enige waar ik nog tussen twijfel is of ik ‘m nu naar de sloop moet brengen of terug op de speelplaats moet zetten…
En als we nu toch eenmaal in de zeikmodus zitten ga ik nog even door als jullie het goed vinden… Zoals ik al zei op facebook (en ik citeer) “Het grote nadeel van Beijing: 3251 muggen per m2”. Ja lieve familie thuis ik hoop dat jullie net als ik, the Mosquitonator, de moeilijke skills van het uit de lucht plukken van deze krengen snel onder de knie krijgen. Anders ben ik bang dat je spontaan omgedoopt wordt tot voedselbank voor deze vliegende duivels. Ik daarentegen heb er alleen vandaag al 5 stuks een one-way ticket naar citronella hel gestuurd.
Ik bedacht me toch spontaan iets van de week!! Benjamin, allerliefste bruder van me, China is JOUW land!! Eetmanieren kennen ze hier niet, sterker nog boeren laten behoort hier in de top 3 van normen. Waarin overigens spugen met een gorgel ervoor op nummer een staat. Flaaaauuuuwww hè schat... Sorry =’)

Lieve lieve gewone speciale Ben, ik wil je zo even tussen de alinea’s bedanken voor je leuke reactie. Elke keer weer als ik zie dat iemand zich positief uit over mijn blog groeit mijn ego een stukje verder, maar na jouw bericht heeft ie Elim inmiddels al bereikt!

Zal ik dan ook maar meteen wat positief nieuws brengen? In de tijd dat ik hier zit heb ik al 3 conflicten rechtgezet. Een die al zeker meer dan 2 jaar aan de gang was, de ander waarin we beiden zo kinderachtig als de pest waren en de derde waarin misverstand een understatement is... Het is nou eenmaal moeilijk om om te gaan met andere normen. Ik bedoel, waarden is iets waar je constant over praat, je komt uit voor je waarden, je bent trots op je waarden en je waarden behoren misschien wel tot je principes. Maar normen dan? Om maar voor mezelf te spreken, ik ging er altijd automatisch maar vanuit dat mensen dezelfde normen als ik hadden. Toch blijkt het tegendeel waar te zijn als je iemand leert kennen en je de ene na de andere miscommunicatie ondervindt. Normen zijn minstens net zo belangrijk als waarden en heel wat moeilijker te begrijpen... Maar dat neemt niet weg dat ik het meer dan waard vind om die normen te leren kennen en begrijpen.

ZO, nu we dat filosofisch stuk achter de rug hebben BACK ON TOPIC! Afgelopen dinsdag kwam de hoteleigenaar –ik heb hem helaas niet gezien- op bezoek. En zoals dat hier blijkbaar gebruikelijk is neemt hij de ’higher staff’ mee uit eten, en nee, daar vallen de stagiaires helaas niet onder. Dus rond een uur of 6 was het muisstil in het hotel en waren ik en een andere FO meid de enige in het hotel (op de bewakers na dan). Nu blijkt dat het ook gebruikelijk is dat er gedronken (lees: comazuipen) wordt tijdens het nuttigen van het feestmaal. Ceci kwam dan ook LADDERZAT de receptie binnenstrompelen, gevolgd door ander in-voorfase-van-coma leidinggevend gespuis. Helaas had ik mijn camera niet bij me want als ik een euro kreeg voor elke view die ik op youtube zou hebben was ik nu zeker miljonair geweest.
Een half uur ging voorbij en Ceci en ik ruilden ons bureau in voor ons bed (lees: pijnbank). Maar we waren nog geen 10 minuten thuis of ze werd gebeld door haar collega’s –die inmiddels tegen de alcohol vergiftiging aanliepen- dat ze aan het eten waren en of zij ook zin had om te komen. Ze had niet zo’n zin maar ze ging toch.. en haar brave schoothondje ging met haar mee.
Daar aangekomen zaten de collega’s buiten op de straat te genieten van de vers gebarbecuede vlees spiesen. Het blijft een raar gezicht, ze zitten op kinderkrukjes, aan een tafel die in elkaar is gezet met voorwerpen –GOD WEET WAT HET IS GEWEEST- en een hoopje vlees spiesen die af aan’t koelen zijn omringd door flesjes Tjing Dao bier. Het was kort maar krachtig en leuk om er even met collega’s uit te zijn. Het was leuk om te zien hoe:
1. Een collega die al veels te zat was, tussen neus en lippen door naar een struik liep om daar haar maag te legen en zich vervolgens weer doodleuk bij de groep voegde
2. Een manager (man) een andere manager (vrouw) probeerde te versieren maar niet in de gaten had hoe compleet onaantrekkelijk hij was, en hoe dit vertienvoudigd werd door de alcohol
3. Laura, onze FO manager het ene na het andere shotje naar binnen werkte
Ik sloeg het bier beleefd af maar wilde wel de verschillende spiesen proberen.

Woensdag stelde Cecilia voor om na het werk wat te gaan drinken at Wudaokou. Dan (de in Amerika woonachtige Japanse Koreaan) vond Wudaokou wel errug ver dus die sloeg mijn aanbod af om ons te joinen.
Eenmaal plaatsgenomen aan een tafeltje buiten op het terras wachtten Ceci, Sara en ik ons eten af... Tot er vanuit het niets een discussie ontstond over de afkomst van een jongen een paar tafeltjes verder. Indonesië, Mexico en Thailand kwamen voorbij maar de discussie werd onderbroken door het kletteren van de borden op onze tafel. Ik had natuurlijk weer spinazie met pinda’s besteld! Een van mijn favo gerechten hiero...
Na onze maaltijd compleet weggewerkt te hebben verplaatsten wij ons naar Helen’s waar –ja hoor- de IndoThaiMexicaan ook zat met z’n vrienden. En aangezien dat de discussie weer triggerde werd het nogal duidelijk dat we over deze kerel aan’t praten waren. Chris had zijn weg naar Helen’s namelijk ook al gevonden en is niet zo subtiel in zijn doen en laten. Maar de grootste verassing was toen ik van wc terugkwam. Daar zat meneer met zijn vrienden ineens bij ons aan tafel! En waar kwam hij nou vandaaaaaan... Nepal! Saksham klinkt ook niet erg Mexicaans. We hebben ons kapot gelachen om de meest onnozele dingen. Ook kwam er op een gegeven moment een Duitser voorbij –uit Duisburg jaja- en ik weet niet hoe Sushant (vriend van Saksham) en de Duitser erop kwamen maar het gesprek ging zo:
Duitser: so where are you from
Sushant: Nepal and you?
Duitser: I’m from Germany
Sushant: ahh cool, so you know the mount everest?
Duitser: Yes of course I do, that’s in de US right?!
Sushant & Saksham: WHAHAHAHAHAHAHAHA
Duitser: Ohh noo in Africa!
Sushant & Saksham: HIHIHIHIHIHIHIHI
Duister: What are you guys loughing about?! It’s in Russia right…
Sushant: Oh my god, you’re stupid
Ik bedoel kom op, zelfs IK met mijn erfelijk bepaalde topografie handicap weet zelfs nog dat de Mount Everest in Nepal ligt hahaha!
Met Sushant heb ik nog leuke conversaties gehad over horror films, een van de weinige mensen die ik ken die ook van horrors houdt. En hij attendeerde me op de film: ‘The Exorcism of Emily Rose’ ben benieuwd of iemand die al gezien heeft? Hij klonk gruwelijk, just the way I like it.
Chris vond –zoals hij dat meestal vindt- dat het tijd werd voor een spelletje. Sushant kwam met het briljante woordenspel. Het is eigenlijk heel simpel, je moet een OBJECT (muis, kleerhanger, moskee) noemen, dat woord mag gedurende het hele rondje niet meer genoemd worden. De speler die erna aan de beurt is mag ook niet een woord zeggen wat daarmee in verbinding staat zoals ’bier’ – ’glas’ of ’hond’ – ’kat’. Dit moet binnen een tijdslimiet van 2 seconden.. En terwijl Chris op aan het scheppen was dat het spel veel te makkelijk was begon het eerste rondje en was hij meteen als eerste af. Terwijl het gezelschap honger begon te krijgen ruilen we Helen’s in voor de supermarkt op de hoek waar een aantal van ons wat tussendoortjes haalden. Chris en ik waren op onze weg naar de supermarkt Cecilia en Sarah kwijtgeraakt. Maaaaaar we vonden elkaar net op tijd weer terug om met z’n allen (Ceci-groep & Saksham-groep) naar ’n 24uurs restaurant te gaan. Ceci was Charlie gaan halen, die was bij propaganda met zijn Engelse vrienden… Daar aangekomen begon het langzaam licht te worden en nadat iedereen uitgegeten was besloot ik ondanks vele smeekpogingen van Chris en Saksham te blijven om met Ceci en Charlie in de taxi te stappen..

Vrijdag was Ceci veel eerder klaar met werken dan ik. Ik doe maak helaas lange dagen maar ik kan trots zeggen dat ik de vlooienmarkt succesvol tot spa heb omgetoverd. Daarbij ziet het er nu een stuk beter uit en heb ik het gevoel dat ik echt iets bereikt heb. Van troep opruimen tot decoreren en van massagebedrijf regelen tot een goed uitziend overzicht van massages maken, ik heb het allemaal gedaan. Ik kreeg de volledige zeggenschap over de spa met een daarbij horende opdracht en ik hem ’m meer dan vervuld. En ja hoor eindelijk! Het smsje van Russell (op mijn vrije dag) loog er niet om:
Great work on the spa, excellent job!
Wat ik wel wat minder vind is het feit dat ik nu weer in de kelder sta (net zoals toen ik de bar shifts draaide) en dus bijna geen daglicht zie daarbij komt (GVD) dat Russell me OOK de leiding over de bar gaf… Ten eerste ken ik de ins en outs over de bar nu wel ten tweede doet ie dat alleen omdat ze een te kort hebben aan personeel en ten derde heb ik echt maar dan ook ECHT een schijthekel om de bardienst te draaien… Simpelweg omdat ik daar mijn tijd sta te verspillen, er komt niemand, ik leer er niks en ondertussen had ik 104324 andere dingen kunnen doen.
Maaaaar goed, Ceci was dus al uit toen ik thuis kwam. Ze belde me op dat ze in Wudaoku zat en of ik ook kwam, yes! Natuurlijk. Na uitgebreid gebadderd te hebben met een fles rode vintage wijn (Great Wall 92’). Hees ik me in mijn uitgaans outfit en ging op zoek naar een taxi. Wat me 100% meeviel want normaal gesproken duurt het altijd een poos op een vrijdag avond. Maar goed het was ook al 2 uur! Op mijn beste Chinees zei ik Wudaokou en voor ik ‘t wist waren we al op weg.
Eenmaal daar aangekomen wilde ik op mijn telefoon kijken om te zien hoe laat het was.. Het bleek dat ik PLAT gebombardeerd was met smsjes;
Saksham: Hey are you coming tonight? We’re at Wudaokou
Saksham: Hello?
Saksham: Your friend are already here, not coming?
Saksham: I guess you’re ignoring me
Dan: So what are you up to tonight
Dan: you finished working yet?
Dan: I’m at Propaganda
Cecilia: Are you almost here? I’m getting a bit tired, not staying too long.
Chris: We’re at Helen’s!
Nice! Now who’s popular in China?! Hahahaha…
Dus ik ging eerst naar Helen’s waar ‘t behalve op Saksham’s humeur best gezellig was. Hij bleek een beetje piss te zijn dat ik nog niet op zijn berichtjes had gereageerd…
Toen Ceci eenmaal besloot om te gaan en de rest naar Sensation (andere club) wilde gaan, zocht ik Dan even op in Propaganda. Gezellig bijgeklets en van de muziek genoten en vond het rond 6 tijd om weer terug naar huis te gaan!

Zaterdag en zondag zijn voor mij twee dagen van ellende geweest. Ik wilde perse mijn slaapritme wat beter op orde krijgen en besloot daarom zaterdag niet uit te gaan. Maar dat mocht niet baten, ik kon zaterdag niet in slaap komen en ben dus de hele nacht wakker gebleven! Het ergste is, dat dat al de derde nacht was dat ik mijn slaap had overgeslagen… Ik weet dat ik thuis last heb van slapeloosheid, maar dit is wel ERRUG extreem. Zondag was ik uitgeput maar wilde niet in slaap vallen omdat ik anders helemaal om 3 uur 's snachts op zou moeten staan. Ik heb gewacht tot een uur of 10 en ben toen heerlijk in slaap gevallen… Helaas mocht dit niet lang duren aangezien ik om 02:30 weer klaarwakker was. Can you believe it? Ik sla een COMPLETE nacht over en de nacht erna kom ik nog steeds niet aan die 8 uur slaap? Het is niet zo dat ik ze niet nodig heb hoor, want ik ben overdag wel degelijk moe… En helaas werkt dat achterlijke stuk bbq-vlees met veren ook niet mee. Inmiddels heb ik de hoop op een normaal ritme opgegeven.. Ik val rond 6 uur ‘s morgens in slaap en sta rond 2 uur op, begin dan aan mijn shift om half 3 en werk tot er geen werk meer is.

OWOWOW!!! Voordat ik het vergeet! Afgelopen zondag zijn mijn ‘business cards’ binnengekomen! *trots*

Ik wil iedereen nogmaals bedanken die de moeite nemen om mijn blog te lezen, erg gaaf hoor! En laat vooral iets achter, vind ik stiekem nog leuker!!!

Chantal, gefeliciteerd met je slagen meis!

Heel veel liefs,
En dikke zoenen voor oma

xxx
Sylvia oftewel Se-kai